Nękanie. Ciąg dalszy na temat rzekomego poczucia matki bycia nękaną przez ojca dziecka w sytuacji, gdy matka dziecka od dwóch lat uporczywie nie stosuje się do postanowienia sądu dotyczącego kontaktów dziecka z ojcem. To jej „poczucie” jedynie potwierdza fakt stosowania przez nią przemocy psychicznej wobec dziecka poprzez narzucanie dziecku również rzekomego „poczucia bycia nękanym” przez własnego ojca, w sytuacji jak wyżej, czyli gdy matka nie realizuje postanowienia sądu dot. kontaktów dziecka z ojcem. Taka matka – psychopatka stosuje zarówno wobec dziecka jak i ojca metody noszące znamiona przemocy psychicznej tj. m.in. zastraszanie (celem wymuszenia podporządkowania wobec matki i babki), nakazy, zakazy, szantaż emocjonalny, itd.
Oskarżenie o nękanie służy wyłącznie dalszemu wszczynaniu przez sprawczynie przemocy postępowań sądowych przeciwko ojcu dziecka i odwróceniu uwagi od faktu stosowania przez nie przemocy psychicznej, przemocy emocjonalnej wobec dziecka i ojca.
Warto zwrócić uwagę, że w tym konkretnym przypadku całą przemocową akcją wobec dziecka i jego ojca kieruje babka dziecka. Matka dziecka nigdy nie przeciwstawiła się swojej matce nawet wtedy, gdy wszczynała awantury przy dziecku, demoralizowała dziecko, straszyła dziecko, itd.
Zatem – jak w tytule – chcącej nie dzieje się krzywda!
Chcącą jest osoba, która stosuje przemoc psychiczną wobec dziecka i ojca, i uporczywie nie realizuje postanowienia sądu dot. kontaktów dziecka z ojcem.
Krzywdą (rzekomą) jest poczucie bycia nękaną u matki stosującej przemoc psychiczną i uporczywie nie realizującą postanowienia sądu dot. kontaktów dziecka z ojcem, jak również nie podejmującej żadnych działań aby przywrócić dziecku kontakty z ojcem.
Więcej na filmie.